ARTES ESCÉNICAS / CIRCO / DANZA
LAISSE-MOI
COLLECTIF PRIMAVEZ
Idade: Todos os públicos
Duración: 50 min
Mentres que bailan nun club, na multitude, sen pedir nada a ninguén: caen, o un sobre a outra. Instálase a procura do outro. O amigo/a, o amante, o parente perdido, o cómplice. Das mans acariñando, e deste sentimento de calor, de seguridade. Os ollos cómense, e logo, o aburrimento, un violento cansazo. E a rabia, de non lograr entenderse. Subimos máis. Elevámonos. Escalamos sempre. Visto desde arriba, todo parece tan acougado. Superan os límites do corpo até non poder máis.
A negociación, as concesións ocupan repentinamente todo o espazo. No chan como arriba, todo parece demasiado estreito para dous. É o naufraxio. Líbranse cambios e loitas uno con e contra o outro, pero tamén entre a horizontal e a vertical, entre as costas e o lugar, entre a imaxinación e os soños, e a crúa trivialidade da vida cotiá. Os artistas tratan aquí á súa maneira un tema tan antigo como o mundo. Cuestionando estas friccións e desacordos a través do movemento, especialmente a terquedad: o ciclo. O ritmo, os silencios, a ausencia, a insistencia. Esta é a historia da dozura, da dor, de onde emanan estas alegrías e dificultades para vivir xuntos, máis talvez nun momento en que a velocidade e o cambio é lei, dentro das sociedades de consumo. É unha historia platónica. O mito do andróxino: buscamos unha alma xemelga, a outra metade de ti da que os deuses gregos unha vez priváronnos. Estes seres anónimos e atemporales, moi felices de atoparse exploran esta forza de estar unidos.
Concepción, escritura e xogo: Nely Carrasco Valdés e Miguel Rubio
Músico compositor: Jean-Bernard Hoste
Posta en escena: Séverine Ragaigne
Creación luz: Vincent Maire
Escenografía: Miguel Rubio
Administración: Lucile Rouxel
